Eenzame bloemen

[p. 134]

LXIV.

Zij zeggen: - Daar is geen hemel.
Zij zeggen: - Daar is geen hel.
Toch zijn liet geen louter legenden,
Dat voel ik maar al te wel.

Want draag ik niet zelve, op aarde.
De hel in mijn gemoed?
Den hoonenden lach der duivels,
D' onbluschbaren vlammengloed?

En heb ik niet, van verre,
Der engelen zang gehoord
En stralen opgevangen
Uit de lichtende hemelpoort?

Als Eva, doch gansch verlaten,
Blijf ik in 't donker staan,
Vóór 't bloeiend, zonnig Eden,
Waar ik niet mag binnengaan.