Eenzame bloemen

[p. 115]

LII.

Wat wil die droeve glimlach,

Mijn zoon, om uw bleeken mond?

- Ach! moeder, ik draag in mijn boezem

Eene diepe, diepe wond.

- Mijn zoon, laat mij haar genezen,

Uwe bloedige, diepe wond,

Met den balsem mijner liefde;

Die maakt u ras weder gezond.

Vermag ik uw wond niet te lieelen,

Zoo laat haar bloeden, mijn zoon!

Vermengen wij onze tranen,

Zij dat mijner liefde loon.

En leg, als toen ge klein waart,

Mijn kind, uw hoofd op mijn schoot.

- Ach moeder, ik kan niet ween en,

Mijn pijn is veel te groot!

[p. 116]

 

Hoe zoet uwe liefde ook weze

 

Mij is zij niet langer genoeg.

 

Geene andere kan mij genezen

 

Dan zij, die de wonde sloeg.