Eenzame bloemen

[p. 113]

LI.

Ik blader in mijne boeken,
Doch hoe ik mijzelve plaag,
Ik kan den zin maar niet vatten,
Ik kan maar niet lezen vandaag.

Wat snikt daar in mijnen boezem?
Wat klopt daar zoo wild en woest?
Een sluier omhult, mijne oogen,
Het is me of ik weenen moest.

De storm begint te huilen
En schudt de boomen kaal.
- Ik kan geen woordje begrijpen,
Al lees ik het twintigmaal.

De witte vlokken dwarrelen
En stuiven op den grond.
- In golvende reien dansen
De zwarte letters rond.

[p. 114]

 

Ik kan niet lezen, niet denken,

 

Het boek valt op mijn schoot.

 

O mochten mijn tranen vloeien,

 

Ik weende mij stellig dood!