Eenzame bloemen

[p. 85]

XXXI.

Meisje snelt de kamer binnen,
Werpt zich neêr aan moeders schoot,
Stamelt zachtkens, weent en glimlacht,
Nu eens bleek en dan weêr rood.

Moeder streelt de blonde lokken
Waar het kopje tusschen gloeit
Als de vlammend roode kolle
Die in 't rijpe koren bloeit.

- Moeder, moeder, geef me uw zegen!
Roept, zij bevend en verward,
Druk mij juichend in uwe armen,
Voel het kloppen van mijn hart!

Hij, hij heeft mij uitverkoren
Om te leven aan zijn zij.
In zijne oogen blinkt mijn hemel,
Zegen hem en zegen mij!