Eenzame bloemen

[p. 84]

XXX.

Zij hielden samen 't boek in handen,

Hij las haar voor - het boek was zwaar.

Zij voelden hoe hun vingers brandden

En schoven dichter bij elkaer.

Zij trilde, bleek en zielsbewogen

En dorst haar oog niet op te slaan,

Want met zijn diepdoordringende oogen

Zag hij haar lang en zwijgend aan.

De roode bloemen in de vazen

Verspreidden geuren in het rond.

Zij wisten niet meer wat zij lazen...

- En 't boek viel zachtjes op den grond.