Eenzame bloemen

[p. 83]

XXIX.

Effengrijze wolkenhemel,
Dof gelijk een weenend oog
Door geen plekje blauw verhelderd
Door geen straaltje van omhoog.

In de boomen, half ontbladerd
Zucht de wind een stervenslied.
Wat die klanken willen zeggen
Voel ik, maar begrijp ik niet.

Rossig loover dekt de lanen,
't Regent bladeren op het mos.
Alle vogels zijn gevloden,
Kil en droevig is het bosch.

De oude boomen, vol vertwijfling,
Breiden reuzenarmen uit.
In de vreemd verwrongen takken
Snikt, de wind nog eens zoo luid.