Eenzame bloemen

[p. 60]

XIV.

De wind speelt suizend in de boomen
En op de golven der rivier. -
O herfstwind, neem mij op uw vleugels,
O golven, draagt mij ver van hier!

De wolken spieglen zich in 't water,
Het wilgenloover beeft en trilt.
O zilvren wolken, voert mij mede!
Wie zal het doen, zoo gij niet wilt?

De wind suist droevig in de boomen,
De golfjes drijven snel voorbij,
De vogels trekken naar het Zuiden,
De wolken zweven ver van mij.

O gij, die ik zoo innig liefheb,
Kunt gij mijn wenschen niet verstaan
En valt er op onze aarde, o wolken.
Geen enkle bittere afscheidstraan?

[p. 61]

 

En klinkt er niet voor 't laatst, o vogels,

 

Een lied vol weemoed in de lucht?

 

En hebt gij dan, o wind, o golven,

 

Voor mij geen enklen afscheidszucht?