Eenzame bloemen

[p. 28]

XX.

Door 't lichte loover van den blanken berk
En 't rosse beukgebladert, zift de regen.
Die koele druppels brengen kracht en zegen.
- Eerst trokken grauwe nevels over 't zwerk.

Toen zong de wind alleen; de vogels zwegen
En scholen angstig weg, met snelle vlerk.
Nu ruischt de regen op het rozenperk
En frissche bloemen lachen hlij mij tegen.

Reeds blauwt de hemel weer, de merel fluit,
De zonnestralen kussen halm en kruid
En alles geurt, bevonkeld met juweelen

Zoo laven tranen soms de jonge maagd.
Een straal der hoop komt ras hare oogen streelen;
Ras heeft de zon de lentebui verjaagd.