Eenzame bloemen

[p. 25]

XVII.

De zonne zond door 't loover liefdelonken
Aan 't groen van glanzig mos en wieglend varen,
Aan 't zilverblond der rijpe korenaren,
Waarlangs ik ging, in mijmring weggezonken.

En gonzend kwamen bijen honing gâren
Rondom mij heen, waar gouden bloemen blonken
Op groenen grond, als of daar zonnevonken
In 't gras gevallen en aan 't bloeien waren.

O zonnig was die Zondag! Nimmer zongen
En wind en vogels zulke vreemde zangen,
Weemoedig zoet, gelijk mijn zielsverlangen.

En, gansch mijn hart van sympathie doordrongen,
Herlas ik, o mijn dichter, o mijn droomer,
Uw brief, zoo warm en zonnig als de zomer.