Eenzame bloemen

[p. 24]

XVI.

Traag zwerf ik langs de paden, in de schauw
Van 't ruischend loof, waar zomerkoeltjes blazen,
De velden langs, waar blanke geiten grazen
En bloemen blinken, geel en hemelsblauw.

Aan eiken grashalm beeft een dropje dauw,
Als vonkelende wijn in groene glazen.
In 't ver verschiet gehuld in zilverwazen
Klinkt de eerste klokkenklank, nauw hoorbaar flauw.

Ik voel den wind van wijdgespreide wieken.
De geur van wilde roos en geiteblad,
Bedwelmend zoet, vervult mijn eenzaam pad.

De leeuwrik juicht om 't rozig morgenkrieken
Waar, boven 't woud, de zonne blozend bloeit
En de oosterkimme van haar kussen gloeit.