Bleeke luchten

[p. 197]

XCIV. Voor mijn Hond.

Ik kan u niet de onsterflijkheid beloven,

O zachte ziel van mijn gestorven hond!

Niet plante' een kruis, het teeken van den bond

Tussche' aarde en hemel, triomfantlijk boven
Uw arme groeve in ongewijden grond.

Het eeuwig heil waar stervende' aan gelooven

Is niet voor u - uw teeder leven dooven

Kwam dood, geen engel, die een God u zond.

[p. 198]

 

Waarom, mijn hond, moest gij van lijden beven,

 

Zonder de hoop, die stervenswee vergoedt?

 

Doch in mijn liefde zal uw liefde leven,

 

O kleine schim! zoolang ik leven moet.

 

En blauwe bloemen zal mijn trouw u geven

 

En stille tranen, heimlijk droeve en zoet.