Bleeke luchten

[p. 78]

XXXIX. Lentestorm.

De bolgeblazen wolken gaan langs blauwe hemelkolken
En luiden in een nieuw begin met zilvren lofbazuinen,
Die juichen stout door 't ruige hout der buigendbange kruinen.
O lentestorm, belofte-blij! wie zal uw zang vertolken?

De paden vluchten, bleek van schrik, naar veiligheid van duinen,
Voor 't grillig wilde schaduwspel der reuzen, die bevolken
Het hemelruim en dreigen driest met vlijmend felle dolken
Te moorden ál 't verborgen loof der boschjes, die ze omtuinen.

[p. 79]

 

De zon ligt, schild van koper rood, door heldehand gesmeten

 

Op oorlogsveld, terwijl de held op welverdiende sponde

 

De sterke reuzeleden strekt; - hij heeft zijn kracht gemeten

 

Met grijze kracht van Winter grim, die sterft wel aan zijn wonde.

 

Hij zingt en lacht in zilverpracht en zegezeker weten

 

Dat straks de Lente komen zal, die zonbekroonde blonde.