Bleeke luchten

[p. 70]

XXXV. Rivier.

Hoe vroolijk wiekt de wit-en-roode molen,

Bij 't windbewogen blauwfluweelen water!

Een houtvlot geelt, een weigroen luchthuis staat er,

Waaronder wippe', uit bronzen golvenholen,
Blankzilvren vischjes; 't bruine bootje baadt er
Den ranken romp in kabbelnat verscholen.

Uit ruim azuur, waar sneeuwen meeuwen dolen,

Maakt blije wind muziek van zeilgeklater.

[p. 71]

 

Liefkozend lachen de appelgroene huizen,

 

Als speelgoed klein gereid door kinderhanden,

 

In tuintjes koel, waar oude boomen suizen

 

Een oud verhaal uit kindjes-droomwaranden.

 

 

 

Ik wou wel wone' in éen van al die kluizen

 

En spelevare' en in den hemel landen.