Blauwe bloemen

[p. 92]

XVII.
Kinderkus.

Op mijn knieën sprong de kleine.

'k Voel nog, hoe hij op mijn schoot

nederknielde, en om mijn schouders

bei zijn mollige armpjes sloot.

'k Voel hem klimmen, dartlen, woelen,

met zijn knietjes bloot en malsch,

'k voel hem nestlen aan mijn boezem,

met zijn handjes om mijn hals.

't Kindje, met zijn blauwe kijkers,

blikte mij in 't oog zoo teer.

't Werd mij of hij in mijn ziel zag.

Bevend sloeg ik de oogen neer.

[p. 93]

 

Dan, ik liet mij streelen, kussen,

 

ja, ik nam zijn hoofdje en bood

 

snel mijn wang, die smartlijk brandde,

 

aan zijn lipjes rozerood.

 

 

 

Spring mij nogmaals op de knieën,

 

blonde kleine, en kus mij lang!

 

Lipjes, rein als rozeblaadjes,

 

koelt den koortsgloed van mijn wang!