Blauwe bloemen

[p. 77]

VI.
Octoberdag.

Hoe strekken hun trillende twijgen,
omvloten van tintelend blauw,
de boomen, als armen, ten hemel,
gelijk naar den minnaar de vrouw!

Hoe ruischt door het sidderend loover
de zuchtende, zingende wind,
gelijk een gevleugeld verlangen
door de smachtende ziel van een kind!

Goud glanzen de blaadren, bronskleurig
de stammen van popel en esch,
gehuld in den glimlach der zonne,
de goddlijke dichteres.