Blauwe bloemen

[p. 76]

V.
Minnelied.

Ik kuste u voorhoofd, mond en oogen,
opdat gij nimmer meer zoudt weenen.
De koele glimlach is vervlogen,
de droeve rimpel is verdwenen.

Ik kuste u voorhoofd, mond en oogen.
Gij liet den boozen luim ontglippen.
Uw tranen heb ik ingezogen,
nu beeft uw spotlach op mijn lippen!’

- ‘Zoo kus ik weer u mond en oogen.
Laat vrij de omarming mij verlengen,
mijn tranen op uw wangen drogen,
mijn glimlach van uw lippen zengen!’