Blauwe bloemen

[p. 52]

XL.
Brynhilde.

En Sigurd trad de burchtzaal in. Daar lag
een jonge held in vollen wapendos.
Den slaper nam den helm hij af en 't ros -
goud pantser korf hij open. En hij zag

een aanschijn, lieflijk als een lentedag,
waarlangs een vloed van gulden lokken los
neergolfde, en, op die donzen wang, den blos,
waar slechts een maagdekoon mee prijken mag.

Hoe beeft, bij 't staren naar die blanke borst,
Brynhildes helm en 't heldenzwaard ter hand,
hij die geen vreeze kent, van liefdedorst!

Ze ontwaakt, zij rilt en richt zich op... zij spreekt:
- ‘Heil wie mij wekt! Wie zijt ge en uit welk land?’
wijl de onversaagde bij haar blik verbleekt.