Blanke duiven

[p. 97]

XLVII.
Hyacinth.

Purpertapijt gespreid voor koningskind!

Sneeuwbloeraenwei, ontbloeid voor elfenbruid!

Rouwkleed zwartpaersch, nu Winters uitvaart luidt!

Droomveld, lichtlila, roze- of roomgetint!

O regenboog die de aarde viel ten buit!

O lentekus aan 't bloeien! Hyacinth!

Uw specerij-aromen steelt de wind,

Mijn lippen streelend tot hij ze opensluit.

Dorzwart is 't land en donker hangt de lucht,

Van zoele droeve regentranen zwaar.

Toch spreidt ge uw pracht, voor 't leven onbeducht!

O schoonheid scheppen en niet vragen waar!

Mijn ziel uitaadmen in één geurenzucht,

Eén lied van kleuren, meer dan woorden waar!