Blanke duiven

[p. 65]

XVII.
Zonnebloed.

De rooswolken drijven in stoet voorbij.
O, stervende zon, is uw bloed voor mij?

Dan vang ik het op in een Aronskelk
En vul met uw roosbloed de blaad'ren als melk.

Dan hef ik ten hoogen mijn beker vroom
En drink uit den bloemkelk een hemeldroom.

En nadert de Herfst dan in prachtvol gewaad,
Dan ruischt hij: - ‘'t Is of hier een nachtegaal slaat!’

En spreidt dan de Winter zijn vachten vaal,
Dan vraagt hij nog: - ‘Zingt hier een nachtegaal?’

Dan stijgen mijn liedren hun bron tegemoet,
Omdat ik gedronken heb zonnebloed.