Blanke duiven

[p. 35]

Liederen.

[p. 37]

I.
Zondagskind.

Ik toog door 't Leven met mijn hazelroê
En zocht mijn schat en werd van 't zoeken moe.

En 'k wist toch dat alleen een Zondagskind
In 's Levens woud verborgen schatten vindt.

Nooit wees mijn roê de juiste plek mij aan,
Al wat ik vond was bitterheid en waan.

Maar toen ik in vertwijfling nederzat,.
Daar kruiste een Zondagskind mijn donker pad.

- ‘Kom, zoek met mij,’ zong zacht het Zondagskind,
‘Licht dat gij dan verborgen schatten vindt.’

Ik nam zijn hand en zag hem dankbaar aan.
Door 't woud des Levens gaan wij saam voortaan.

'k Wist dat ik ál in één gevonden had:
Mijn Zondagskind, mijn langgezochten schat.