Blanke duiven

[p. 22]

XVIII.
Verschrikte hinden.

Mijn droomen vloden, als verschrikte hinden,

In 't zwarte smartenwoud de jacht van 't Leven.
Ik zocht ze alom waar ik een tak zag beven,

'k Zond boden uit naar alle vier de winden.

Heeft niet mijn hand u liefdebrood gegeven?

Wist ge in mijn hart geen blijheidsbron te vinden?
O trotsche droomen, die u niet laat binden!

O schuwe droomen, door één kreet verdreven!

Keert weer nu allen! 'k Heb een dal gevonden,
Een groot groen park, mysterievol en heilig.
Ducht daar geen bloeddorst van onreine honden.

't Beschermend hek staat open, guldenspijlig.
Vlucht hier, mijn droomen, kudde in angst verbonden,
In zijzacht gras en boomenschaduw veilig!