Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 91]

Trage Dood

Gedwee en vroom, lag, tergend traag, te sterven
De grijze vrouw en smeekte, als hemelgift,
Troostvol beloofd in Gods gewijde Schrift,
Aan Jezus' voete' een plekje te verwerven.

En stille tranen vloeiden langs de kerven,
Door ziekte en harteleed met scherpe stift
In 't wasmat geligbleek gelaat gegrift,
Herdacht zij 't leven, dat zij dra zou derven.

Haar deemoed twijfelde: Ach! was zij 't wel waard
Dat Christus zelf haar tranen mild zou drogen?
En psalmen juublen, hoe zou zij 't vermogen,
Die zang en vreugde al vroeg verleerde op aard?
Toen voelde koel ze een adem op haar oogen
En licht haar ziel, bereid ter hemelvaart.