Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 84]

Troost

Hoe zalvend zacht, waar, geel in schemer-grauwen,
In herfstaroom van goudsbloem en chrysanth,
Een kaarsevlam met teeder beven brandt,
Elkaar, bij 't vuur, twee moede, grijze vrouwen,
Na moeizaam waden door woestijnezand,
Als op een bergtop, waar zij 't overschouwen,
Berustend kalm, vol eenvoud en vertrouwen,
Haar tocht verhalen door Verledenland!

Hoe lavend, lang verzwegen leed te klagen,
Om trotsch verborgen, nooit genezen wond,
Hoe lichter, 't leven eindlijk saam te dragen,
Nu, zij 't ook laat, een ziel haar zuster vond!
Straks daalt de nacht - Zal blijder leven dagen?
Zal dáar ook duren deze hartenbond?