Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 69]

Zij staat bij 't Graf

Zij staat bij 't graf - Hier baat geen handenwringen,
Geen bloemenoffer, als een bede vroom,
Geen stille traan, geen bleeke hemeldroom,
Geen tergend spel van mooie erinneringen.
Onder die zerk vergaat wien, sterke boom,
Haar liefdeklimop teeder mocht omringen.

- ‘O kozemond, die juichen kon en zingen,
Armen, waarin ik wégschool, liefdeloom!
O liefdekracht, die mij placht te beschermen,
Wie ik, bezaligd, héel mijn leven gaf!
O felle dood, die weet van geen ontfermen!
Voor welke zonde lijd ik deze straf?’

De regen ritselt, droeve duiven kermen,
De wind verspreidt de bloemen over 't graf.