Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 65]

Meidag

Meewarig buurtje bracht haar goudenregen,
Violen, meidoorn, muurbloem en seringen.
Zij wil haar hart tot dank en blijheid dwingen
En Mei weer voelen als een hemelzegen.

De zon verguldt haar kamer, vooglen zingen
En knaap en meisje zoeken groene wegen.
Zij hoort hun fluistren - De oogen moet zij vegen;
Als lava schroeiend voelt zij tranen dringen.

En fel herleeft hoe, voorgen Mei, zij plukte
In eigen tuin, met hem de bloementrossen,
Toen meer dan Mei zijn liefde haar verrukte.

Nu leeft ze alleen - Van leed moet werk verlossen.
Ze aanvaardt haar dagtaak, arbeidt - Droef blijft treuren
Haar eenzaam hart, bedwelmd van lentegeuren.