Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 55]

Blijde Verwachting

Moe zuchtend, laat zij 't kleedje, omsneeuwd van kant,
Waar loom ze aan naaide, zijgen in haar schoot.
Zou 't kind weer wekken liefde's morgenrood,
Als in een boek verzoenend blij? - Hoe kan 't?
Bij 't bed geknield, berouwvol, de echtgenoot
En kinderhandjes wevend weer den band?
Neen! 't Stroovuur van zijn liefde is uitgebrand.
En zou háar hart verrijzen uit den dood?

Onzalig leven, waar haar 't kindje aan bindt!
Haar hand glijdt van haar keel, waar angst in klopt,
Plots tot haar schoot, waar droomt en wacht haar kind.

Zij voelt niet meer hoe 't kindje vragend klopt,
Of 't haar verweet dat zij 't genoeg niet mint
En liever heenging, wijl 't geen welkom vindt -