Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 29]

De nieuwe Huurkamer

Nu zweeg het rhythmisch kloppen van den hamer
En 't lied, dat, blij, die knaap, al kloppend floot,
Terwijl zij, huivrend, eenzaam, eet haar brood,
Vijandig voelt zij héel die vreemde kamer.
Gordijnen, stoelen dreigen, bloedigrood.
Hard hakt de klok den tijd aan spaanders. Kwame er
Eén welkomstgroet! Maar trots, die klachtbe-schamer,
Klampt saam haar handen, blank in donkren schoot.

Portretten bleek op rood behang - Kan baten
Haar leed de starre glimlach dier gelaten,
In de aard vergaan? verheerlijkt op een ster?

Eén heeft haar moed en levensvreugde ont-nomen.
Zij kan geen weerzien in den hemel droomen
En zoet lokt dood. Ze is jong nog, dood is ver.