Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 28]

Rampen

- Ik bloeide, lelie, in mijn bruiloftskleed.
Mijn bruigom stierf. Ik bleef verlamd van schrik.
- 'k Verloor mijn kindren, éen voor éen. - Maar ik
Werd wreed gedoemd tot zwaarder kruis van leed:
Mijn zoon werd slecht, hij pleegde een moord. Eén blik
Demonisch dreef hem tot zijn noodlot - 'k Weet
Geen ramp als mijne: zonder lach of kreet,
Mijn eenig kind, doofstom! Hij zwijgt, ik snik.

Eén mengt haar stem niet in dat tragisch koor,
Maar, trotsch en kalm, haar mond verzwijgt de smart,
Die, stil gedragen, knaagt haar diep in 't hart,
Gelijk het dier 't Spartaansche kind. Teloor
Haar leven ging toen liefde haar verliet.
Zij kan niet weenen, klagen wil zij niet.