Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 18]

Als...?

Op nachtezwart, in kleurige tafreelen,
Plots héel 't verleden ziet zij uitgespreid -
Eén groene oase - o 't was die goede tijd,
Toen Zusterziel haar leven mild kwam deelen,
Met zachte hand te zalven trouw bereid
De hartewonden, die zij niet kon heelen,
De scherpe tranen lievend weg te streelen.
Zij slaapt in de aarde - En zwaar weegt eenzaamheid.

En plots doorvlijmt haar als een felle degen
Hoe ze één geheim - o 't lijkt nu slecht en valsch,
Schijnheilig! - àl die jaren heeft verzwegen.

Mocht nú zij 't fluistren, de armen rond haar hals!
‘Mijn engelreine, ik stal je liefdezegen.
Als nú je 't wist kon je vergeven, als...?’