Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 11]

Dorpsmeisje

Naar stad verbannen, vreemd en ver van huis,
In kille kelderkeuken, schrijft naïef
Het hooiblond dorpskind Moeder grief na grief -
Gevangen, beeft ze, als in de val een muis.

Zij wist niet dat zij Moeder had zóo lief
En 't eigen kamertje en 't vertrouwd geruisch
Van de oude linde, in bloei nu voor hun huis.
Zij bijt haar pen, een traan valt op haar brief,
Die laat een vlek - Heeft ze àl nu wel verteld?
Arm loon van hartzeer, zal Moe troosten geld,
Als 't brengt de bode, stappend door de laan?
O schoven binden, rooien weer, op 't veld,
In woesten wind of schroeiend zongeweld
En thuis, bij Moeder, veilig slapen gaan!