Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 7]

Album

Met zacht gemompel nijgt de grijze vrouw
Over het album, dat zij traag ontsloot,
Portretten wijzend 't meisjen aan haar schoot,
Wier blank gewaad verstrengt haar weduwrouw

Maar 't zonnig tuintje, waar die merel floot,
Lokt meer dan beeltenissen, geel en flauw,
Van oude menschen! - Blij blinkt lenteblauw,
Seringen knoppen, tulpen vlammen rood.

Laat Oma boos zijn om haar stout verzet!
Zoo bang beklemt haar als grafkeldergeur
Die klamme kille lang besloten lucht
Dat ze ópveert en de glasdeur openzet
En uit de kamer, droef van dof getreur,
Haar blonde jeugd in 't zonnig tuintje redt.