Beelden en stemmen

[p. 178]

XVI. Wilde bloemen.

Gelijk een meisje 't beeld, dat haar genas,
Haar bloemen brengt, waaraan de dauw nog beeft,
- En 't grieft haar wél dat zij niet anders heeft
Dan wilde bloemen, die zij samenlas; -

En 't beeld vertelt hoe blij ze is, dat zij leeft
En blij kán zijn en hupplen over 't gras,
En dat zij vromer zijn wil dan zij was
En daaglijks loven wie haar 't leven geeft;

Zoo kniel ook ik, deemoedig-dankbaar, voor
Wie aan mijn ziel een wonder deed en zeg
Hem alles; 'k weet: bij hem vind ik gehoor.

Mijn hooge heilige, aan uw voeten leg
Ik aarzlend al de bloemen van mijn lied.
Mijn lieve heilige, anders heb ik niet.