Beelden en stemmen

[p. 140]

X. Winterwind.

De wolken drijven.

De ontblaarde boomen trillen, nat van tranen,
En zingen 't lied van heil, dat niet mocht blijven.

Waar is 't gevloden?

In 't ruischend loover zongen vink en merel,
Het blauwe zwerk doorzweefden hemelboden.

Een gouden regen

Van zonnestralen kuste kruin en twijgen.
Verliefde paren poosden hier, en zwegen.

O zomernachten!

Vol englenoogen blonk de starrenhemel;
Een vogel zong zijn lied van eeuwig smachten.

[p. 141]

 

In 't manegloren

 

En 't starrevonklen, streefden pijn en popel,

 

Met trotschen top, de transen te doorboren.

 

 

 

O hel des harten!

 

Verloren vreugde in wanhoopstijd herdenken!

 

Klaag vrij, o woud! beschrei uw wilde smarten!

 

 

 

Vergaan, verdwenen

 

Is ook mijn heil, doch woorden vindt mijn wee niet...

 

Klaag gij, o wind! voor ons, die niet meer weenen!