Beelden en stemmen

[p. 116]

XXV. Aan 't spinnewiel.

De jonge dochter zit bij 't hooge kruisraam
Aan 't spinnewiel en spint haar morgentaak.
Door de ouderwetsche, in lood gevatte ruitjes
Glijdt, glansend goud, een zonnestraal naar binnen,
Op 't gele vlas en 't keurig keursje, engsluitend
Om slanken leest en golvendronde boezem.
De breedgeplooide wollen rok, olijfgroen,
Die bij 't violenkleurig lijfje liefstaat,
Laat onbedekt de netgeschoeide voetjes.
Een stemmig kapje omlijst haar vriendlijk voorhoofd,
Doorschijnend blank, het gladgestreken goudhaar
Met zorg verbergend. Bleek als 't witte roosje
Aan 't venster bloeiend, zijn haar teedre wangen.
Eentonig snort het rustloos wentlend wieltje
En dansend weemlen, in het blonde zonlicht,
De vlugge atomen, als een stroom van stofgoud.