Beelden en stemmen

[p. 52]

XXI. Langs het woud.

Veerkrachtig mos, bezaaid met roodbruin loof,
Bekleedt het voetpad tusschen heide en woud.
Der pijnen pijlers schieten recht omhoog
En 't zachte zonlicht werpt een rozeglans
Op 't wintersch woud, waar wind noch vogel zingt.
In violette en bruine wazen, ligt
De grootsche heide. Stilte heinde en ver.
In kloof en delling dalen, dof en droef,
Als donker dons, de schaduwen des nachts,
Doch op de heuvlen draalt de rosse gloed
Der laatste kussen van den Zonnegod.