Beelden en stemmen

[p. 50]

XX. De beek.

Met zachter gloren glijdt de middaggloed
Door 't sappig groen der zongedrenkte blaadren
En kust de golfjes van de snelle beek
Die, koel en klaar, langs 't lommerlaantje wegvliet.
Hoe glinstrend glad, op 's beekjes bruinen bodem,
Glimt ronde kei en kleingemalen kiezel!
De breede varen wuift met groenen waaier
En 't zilvren mos, waarover 't water heenvloeit,
Werpt links en rechts, in 't open hart der bloemen
Een paarlenregen. Blauw vergeet-mij-niet
En stralend blank, half blozend madeliefje,
Elk krijgt zijn deel. De hooge halmen, spichtig
Als fijne speren, buigen stil ter aard,

[p. 51]

 

Als 't glippend golfje glijdt langs 't oevergras.

 

Blauw, door 't gebladert, blinkt de zomerhemel,

 

Als vriendlijk nederblikkende englenoogen

 

En, even zichtbaar, zweeft, op 't vluchtend beekje,

 

De schaduw van een vogel, die voorbij vliegt.