Beelden en stemmen

[p. 49]

XIX. Landweg.

De moede maaier keert van 't verre veld wêer,
De blanke sikkel op den breeden schouder.
De dag versmelt in zilvren schemerschijn
En tint met dommlig paersch de heuveltoppen
Waarboven, lichtblauw, de avondsterre blinkt.
En langs den landweg trekt een hijgend tweespan
Rosbruine paarden, langzaam, 't mulle zand door,
Een hoogbeladen waggelende wagen,
Met geurig gras, nog versch van 't veld, bevracht.