Beelden en stemmen

[p. 20]

XIV. Het doode kindje.

In 't witte wiegje slaapt het jonge kind
Den diepen doodslaap. Tripplend, in het licht
Der lentezon, die stroomt door de open deur,
Treedt zusje binnen, 't blanke boezelaar
Vol voorjaarsbloemen, die ze om 't kindje schikt.
Haar rozehandje, dat geen schroom nog kent,
Legt op het kussen gele crocusbloem,
Gevlamde tulp en blauwe hyacinth.
Dan kijkt ze een poos, met open mond, en lacht:
- ‘Hoe mooi is Brôer nu! net een wassen pop!’