Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 556]
| |
Och of heden ick kon vinden,
Ofte oyt voor mijne dood,
Een soodaen'ge pen, waer me'e
Sijne Schrijvers God versiet!
'k Sou schrijven uw' deughden //
U leven met vreughden // 'k sou achten
Geluckigh my te zijn:
Ick sal graty door U verwachten,
Van der zielen Medicijn. 'k Sou &c.
2. Als den Heer aen 't strand gingh treden
Van de Zee Genezareth,
Soo heeft Hy in 't Schip gesien
Sint Jacobus en Sint Jan:
Welcke twee, met korte reden,
Hy verlaten de'e het net,
Ja het Schip, en Vader oock,
En al 't geen 't welck haer gingh an.
Hy wenckten henlieden //
Jae Hy oock gebieden // te komen,
En zey, Komt volght my nae,
Ick u-lieden heb aengenomen
Tot Discipels, des komt drae.
3. Ende siet! sy lieten vaeren
All' haer goet op staende voet.
Ghy kond dencken hoe dat toen
Zebedaevs heeft geschreyt,
Als dees twee, die by Hem waeren,
Hebben hem voor 't lest gegroet,
Als sy met bequaem' manier
Hebben hem Adieu geseyt.
Joannes liet loopen //
Sijn traenen met hoopen // sijn Vader
Heeft dickmaels Hem gekust,
Niet gelijck Christum den Verrader,
Maer uyt liefdens groote lust.
4. Met de tranen in de oogen
J'annes van sijn Vader scheydt,
Ende siet! Hy volght terstond
| |
[pagina 557]
| |
Jesum Christum sijnen Heer:
Onder Wien Hy sich gebogen
Heeft met lieffelijck beleydt,
Als Hy oudt was jaren thien,
En daer by noch ses, niet meer.
Getrocken seer krachtigh,
Heeft Hem God Almachtigh // wien loven,
De menschen op dees aerd',
Jae de Engelen oock hier boven,
Want Hy alle lof is waerd.
5. Soo beminden Godes Soone
Sint Joannem metter hert
Dat Hy hem nam me'e altijd
Wanneer Hy yet wonders dee:
Daerom heeft Hy willen toonen
Aen Joannes sijne smert,
Jae sijn droefheyd niet alleen,
Maer sijn groote blijschap me'e:
Want als Hy het leven //
Gingh wederom geven // de dooden,
Soo was Joan daer by.
Tot sijn glory oock Hy hem noode
Op den bergh, waer Hy was bly.
6. In den hof van Oliveten
Heeft Hy Christi smert aenschout,
Waer dat borst uyt sijne le'en,
Als een zee, sijn dierbaer bloed:
't Welck' ghy noyt en moet vergeten,
Of ghy toont te zijn u kout
In de liefde tot uw' God,
Die voldaen heeft uwe boet.
Voorts is Hy gebleven //
Gestadigh in 't leven // en sterven,
By Jesv sijnen Heer:
Waer tot Moeder Hy quam te erven
Christi Moeder; wat een eer!
7. En Hy heeft met dese Moeder
Te Jerusalem gewoont
| |
[pagina 558]
| |
Tot dat Nero met het kruys
Petrum wreed had omgebracht:
Toen heeft desen trouwen Hoeder,
Die soo rijck'lijck was geloont
Met dit alderwaerdste Pand,
Nae groot Asia getracht;
Waer dat Hy veel Kercken //
Hen stichten, goe' wercken // hen leerden,
En preeckten staeghs Goods Wet,
Waer door veel lieden hen bekeerden;
Maer het werden haest belet.
8. Want den Landvooght de'e Hem vatten,
En hy Hem nae Romen sondt
Tot Domitiaen Tyran,
Die door wreedtheyd is vermaerdt:
Dees, en sijnen Raed vermatten
Te verwijsen Hem terstond
Tot een ongehoorde dood;
Waer van God Hem heeft bewaerdt:
In Oly de'e setten //
(Wilt hier toch op letten) // den Rechter,
Dees onbeschroomden Held:
D' Heeren sagen dees vromen Vechter
Wel-gemoedt in dit geweld.
9. Ende siet! Hy is gekomen
Uyt den Oly schoon en klaer,
Jae veel schoonder als Hy in
D' Oly-ketel was gegaen:
't Welck als selver had venomen,
Die Hem had doen brengen daer,
Den Tyran Domitiaen,
Die dit Hem had aengedaen;
Die heeft Hem ontbonden //
Na Pathmos gesonden // soo waerden
Man, ende Christi vrind
Als 'er was op de gantsche aerde:
Siet, wat Tyranny versint!
10. Die van Pathmos Hy bekeerden:
| |
[pagina 559]
| |
't Evangely Hy beschreef
Nae de waerheyd, soo als was
't Leven van ons' Lieven Heer,
't Welcken Hy aen hen vereerden,
Langer Hy daer niet en bleef.
Naer Domitianus dood
Keert Hy tot d' Ephesen we'er:
Daer is Hem geschoncken //
Fenijn, 't welck gedroncken // het leven
Hem niet benomen heeft.
't Leven heeft Hy de doo'n gegeven
In de naem van die staeghs leeft.
11. Hy heeft veel altijd gehouden
Van de liefde, die den mensch
Aen sijn me'e-mensch wijsen moet,
Is 't dat hy wil saligh zijn:
Dese liefde Hy op-bouwden,
Dese liefde was sijn wensch;
Waerom Hy den haet gestraft,
En gevliedt heeft als fenijn:
Hy seyde tot 't leste //
Sijns levens, het beste // te wesen,
En 't aengenaemst' aen God,
Ja oock meest by den mensch gepresen,
's Heyl'ge liefdens groot gebod.
12. Nae dees, en meer and're wercken,
Die Ioannes heeft gedaen,
Is Hy in sijn ouderdom
Dese werelt overle'en:
Drouvigh waren all' de Kercken,
Om dat Hy haer was ontgaen
Door de dood, die 't al verslindt,
Die hier blijven laet niet een.
O I'annes! verheven //
By Iesus in 't leven // 't welck dueren
Sal eeuwigh sonder end;
Ick bidd' U, en all' uw' Gebueren,
Dat Gh' uw' oogen tot ons wendt.
| |
[pagina 560]
| |
13. Ey! verkrijght dat ick mach minnen
Mijne mede-mensch soo 't hoort:
Boven al mijn God, mijn Heer,
Die ons all' geschapen heeft.
Maeckt, Ioan! dat ick mijn sinnen
Starck versterf na Godes woord:
Helpt my hier in, o Sint Ian!
Die by God nu eeuwigh leeft.
Maeckt dat ick de Moeder //
Van onsen Behoeder // behage,
Die Ghy behaeght hebt seer:
Ey! maeckt dat'er niet valt te klagen
Over my, by God mijn Heer.
|
|