Den singende swaen

Sinte Ambrosius, Ertz-Bisschop van Milanen. 7. December.

Stem:
Ick drinck de nieuwe Most. Ofte:
Op een tijd wat gele'en. Ofte:
Het Menschelijck geslacht. Siet fol: 123.

WAt dunckt u, is Ambroos
Gheen uytgelese Roos?
Want siet eens aen! sijn lieve Moeder vondt
Een honigh-raedt geleydt in sijne mond:
Wat of toch dit beduyt!

[p. 492]

 

Wie sal konnen d' oorsaeck leggen uyt;

 

O! dit beduydt, dat Hy sal wesen honing-soet van spraek:

 

Is dit geen schoone saeck?

 

2. Als op den selfden dagh

 

Dit sijnen Vader sagh,

 

Die was verbaest, en hy nam op dit werck

 

Een scharp gesicht, en wonder ooge-merck.

 

Hy opwaerts hief sijn oogh,

 

Want siet! de Byetjes vlogen na om-hoogh:

 

So hoogh dat hy niet sach de Bietjes langer in de lucht,

 

Waer in hy was beducht.

 

3. Hy sey met goe' aendacht,

 

Soo 't kindje dese nacht

 

De dood niet sterft, 't sal worden eenen Man

 

Waer yder weten sal te spreken van:

 

't Sal worden eenen Held,

 

Met schoone deughden hoochelijck verzelt:

 

Het sal van tael en spraeck begaeft sijn bovenmaten wel,

 

Hem vreesen sal de Hell'.

 

4. Het is oock soo geschiet:

 

Want 't Kind had geen verdriet

 

In een'ge saeck; sijn study nam het waer;

 

Men had sijns g'lijck gesien noyt voor of naer.

 

Hy wierdt een Advocaet,

 

Hy was der menschen troost, en toeverlaet:

 

Hy stondt haer by, Hy wou haer helpen waer Hy kon of mocht,

 

Hy haerder welstand socht.

 

5. Sijn yver was bekend

 

Aen Probvs; die Hem sendt

 

Om dat Hy sou te niet doen het verschil,

 

't Welck te Milanen om den Bisschop vil.

 

Hy gaet: Maer siet eens aen,

 

Daer wierdt geroepen, Wy sien dien hier staen,

 

Wien tot ons Hooft wy nu verkiesen; Ghy ons Bisschop zijt:

 

Maer siet, Ambroos die vlijt.

 

6. Dan evenwel quam Hy

[p. 493]

 

Haer, na veel moeyten, by:

 

Hy kreegh den Staf, Hy kreegh des Bisschops-ampt,

 

Waer in voor God Hy vroomigh heeft gekampt.

 

Hy preeckten Godes woord;

 

Met grooten yver wierdt dat aengehoort.

 

Hy de'e veel vrugts, en Hy bekeerden menig man en vrou,

 

Hy brocht haer tot berouw.

 

7. Een onder dees geweest,

 

Die God niet hadt gevreest,

 

Is Avgvstyn, door Sint Ambroos bekeert,

 

Die Godes Kerck daer nae heeft vroom geleert;

 

Dat alderschoonste Licht,

 

't Welck heeft veel menschen in de deughd gesticht.

 

O Avgvstyn, hoe moet g' Hem eeren, en Hem geven lof,

 

In 's hemels hooge hof.

 

8. Ey! laet ons oock te saem

 

Lof geven aen de naem

 

Van Sint Ambroos, die als een honingh, soet

 

Smaeckt aen een drouvigh, en beswaert gemoed:

 

Laet loven ons dien geen,

 

Die voor sijn sterven als een Sonne scheen.

 

O Sint Ambroos! wilt voor ons bidden, dat wy na dees tijd

 

Zijn eeuwelijck verblijdt.