Den singende swaen

Een Ander.

Stem:
Antwerp! ick lach met all' uw prachten. Ofte:
Wel Dochter kond gy toen niet schreewen. Of:
Wat Maeghd soo jong, soo teer van leden.

SA Mucicyns! waer zijn uw' Veelen?
Wilt lustich op de snaren speelen:
Want siet wy vieren nu de Feest
Van uwe trouwe Patronerse,
Die d' alder-eedelste Meesterse
Van zangh, en speelen is geweest.
Van uwe.

2. Laet nu den Orgel onse ooren

Vermaecken; laet uw zangh ons hooren,
Die nu ten meest gehoort moet zijn:
Dat yder nu terstond betoone

[p. 453]

 

Een fraeye geest in sich te woonen,

 

En sich te zijn een Musicyn.

 

3. Laet Musica haer eer betreffen,

 

En Sint Caecilia verheffen

 

Met zangh, en alle Snaer-gespel:

 

Begint, begint, wilt niet vertouven,

 

Sa, Sa, wilt uwe mond ontschrouven,

 

Vast op de maet, en slaet die wel

 

4. Caecilia, vroom Martelerse,

 

Der Musicyns Advocaterse,

 

Der Maeghden Spiegel, weest gegroet.

 

Wy vieren uwe goe' Memory,

 

Wy groeten U in uwe glory,

 

Met zangh, en spel, en bly-gemoed.

 

5. Ghy pleeght met 't hayre-kleed te dwingen

 

Het Krancke vleysch, en dus te singen,

 

,, Gheeft, Heer, dat ick niet werd besmet,

 

,, Bewaert mijn hert, bewaert mijn sinnen,

 

Laet noyt den Vyand my verwinnen,

 

Laet noyt my vallen in sijn net.

 

6. Dus hebt Ghy yverich gebeden,

 

Den Heer verhoort heeft uwe reden,

 

En Hy heeft suyver U bewaert.

 

O! Ghy zijt sonder smet der sonden,

 

Nae ziel, en lichaem reyn gevonden:

 

Hierom zijt Ghy by God vergaert.

 

7. Och! slaet van daer toch uwe oogen

 

Caecilia, en hebt meedoogen

 

Met die verbreyen uwen lof.

 

Och! laet haer zangh U zoo bewegen

 

Dat G' hun verkrijcht des Heeren zegen,

 

En hier, en in des hemels hof.