Den singende swaen

[p. 391]

Sinte Ursula, Maeget en Martelersse. 21. October.

Stem:
Waer heen mijn Laura zoo draa. Ofte:
Ick koom tot U, O waerdste Heer. Siet fol: 3.

SIet hier een Leger, siet eens aen
Waer die nae toe sal gaen;
Soo 't wesen mach
Siet aen toch desen slach,
Siet hoe dat Sinte Ursel recht de Vaen.
In Britten-land
Is geteelt dese Sant,
Dianeth haren Vader hiet,
't Was een Vorst van groot gebied:
Jae der Britten Coningh;
Wiens vermaerde woningh
Sinte Ursel bly verliet.

2. Connanus ('t was een Capiteyn,

Die gheenighsins was kleyn,
Maer groot van bloed,
En rijckdoms overvloed,
Ja een Vorst van het Armorijcksche Pleyn)
Dees wree'n Tyran,
En dees Heydensche man
Versocht te trouwen dese Maeght,
Hy na Sinte Ursel vraeght,
Nae dien Pronck der Maeghden,
Die sijn hert behaeghden;
Maer dit heeft Haer niet behaeght.

3. Haer Vader was hier in beducht,

Hy trock een diep gesucht,
Want desen Held
Was meester in het veld;
Slough hy 't af, hy most vreesen voor de vlucht,
Jae voor 't bederf
Van sijn vaderlijck erf:
En waer het saeck' hy Ursel gaf,

[p. 392]

 

Vreesden Hy een grooter straf;

 

Want S' had Haer begeven

 

Tot een Maeghd'lijck leven

 

Van haer kindsche beenen af.

 

4. Sy dienden God in suyverheyd

 

(Dit is genoegh geseyt)

 

Dies most geschie'n,

 

Gelijck ghy sult besien,

 

Dat dien Trouw aerdich wierdt dien Vorst ontleyt.

 

Sint Ursels raed

 

Heeft gevrocht eene daed

 

Soo deftich, dat S' Haer heeft bevrijdt,

 

En Connanus heeft verblijdt:

 

Sy versocht drie jaren

 

Om playsier te vaeren,

 

En te trouwen na dien tijd.

 

5. Dit wierdt Connano aengedient

 

Door een besond'ren vriend,

 

Hy meenden dat

 

Dit uytgelese Vat

 

Nae dien tijd worden sou aen hem verlient.

 

Hy gaf verlof,

 

Hy hiel vree met het hof

 

Haers Vaders: Sy gingh met een sleep

 

Van elf duysend Maeghden scheep.

 

't Was ten hooghsten wonder

 

Hoe dat in 't besonder

 

Yder nae de schepen greep.

 

6. Daer gingh Sint Ursel 't zeewaert in,

 

Onsteken met een min

 

Tot God haer Heer,

 

Wien Sy haers Maeghdoms eer

 

G'offert had metter hert, en all' haer sin.

 

Nae veel gevaer

 

Gins en weer, quam haer naer

 

Des Keysers vloot met groot gedruys,

 

G'lijck gewoon is sulck gespuys.

 

Ach! die wree Soldaten

[p. 393]

 

Niet van vuylheyd praten,

 

Als sy sagen 't Maeghden-huys.

 

7. Valt aen, valt aen riep yder een,

 

Dees proy zy ons gemeen,

 

Laet onse lust

 

Nu worden uytgeblust.

 

Wegh, wegh, wegh! wat zijn dit voor vuyle re'en?

 

Soo sprack de mond

 

Van Sint Ursel terstond;

 

Sy gaf de Maeghden goede moed,

 

S' hiel Haer voor het Opper-goed:

 

Beter is 't te sterven

 

Dan den Heer te derven,

 

Lustich! stort met lust u bloed.

 

8. Sy keert haer tot het vuyl gebroed,

 

Sy seyt, siet wat ghy doet:

 

Weet dat wy zijn

 

Der Maeghden-Magezijn,

 

Weet dat wy liever storten uyt ons bloed.

 

't Woord was geseyt,

 

En den pijl wordt bereyt

 

Om te doorschieten Ursels hert,

 

Sy vertroost was met die smert.

 

En die and're zielen

 

Die by een haer hielen,

 

Waeren niet in 't minst benert.

 

9. Maer Sy verwachten vroom de dood,

 

Den Vyand Haer doorschoot:

 

Sy vlogen op

 

Tot 's hemels hoogen Top,

 

Waer haer ziel 't stonden aen haer God genoot.

 

O Maeghen-Schaer!

 

'k Wensch dat ick by U waer,

 

Of by U quam na 's levens end,

 

Na 't vergaan van dees ellend.

 

Ay! zijt my gedachtich;

 

Ay! bidt Jesum krachtich,

 

Vrijdt my van het helsch torment.