Den singende swaen

Den Saligen Franciscus Borgias, Religieus van de Sociëteyt Jesu. 4. October.

Stem:
O Flora! ydel is uw' roem. Ofte:
Marg'reta! groot is, &c. Siet fol: 285.

ICk groet U, Borgia! Goods vrind,
Die God van uwe jonge dagen,
Nae sijn welbehagen,
Yv'righ hebt bemindt.
Ghy hebt van uwe Kindsheyd af
Getoont, wat graty God den Heer U gaf,
Ghy naemt die waer altijd
In weelden, en in strijd.

Ghy hebt van.

2. O Borgia! het eerste woord

't Welck Ghy met smaeck begondt te spreken,
En daer na te preken,
Wierd, Mari', gehoort.
De soete naem van haren Soon,
Was 't tweede woord, geheel uw' mond gewoon.
Dit gaf te kennen dat
Ghy waert een Heyligh Vat.

3. O Borgia! Ghy had vermaeck,

Noch zijnde kleyn, in Priesters kleedingh,
En in Outaers reedingh,
O gewenste saeck!
Ghy preeckten voor de jonge jeughd,
Een Kind noch zijnde, met vermaeck en vreughd,
Ghy hebt de jeughd gesticht,

[p. 375]

 

Ghy waert des jonckheyds licht.

 

4. De Suyverheyd Ghy noyt vergeet;

 

Voorwaer Ghy nimmermeer betrouden

 

U by ongehouden

 

Sonder hayre-kleed.

 

Ghy naemt op yder Maent een Sant,

 

Die U sou brengen in des Hemels Land;

 

Ghy spijsden t' sijnder eer

 

Goods armen meer en meer.

 

5. En siet! als doodt was Isabel,

 

De alderwaerdste Keyserinne,

 

Soo hebt Ghy uw' sinnen

 

Snel gekeert, en wel.

 

Ghy ginght na de Sociëteyt,

 

Die nu de werelt door is gantsch verbreydt;

 

Die haer in uwe deughd,

 

Tot desen dach verheught.

 

6. Ghy 't lichaem soo gemorselt hebt,

 

Dat Ghy u vel kond dubbel leggen;

 

Wat is dit te seggen?

 

Ghy daer vreughd in schept.

 

O Borgia! met sulck geweld

 

Hebt Ghy verkregen 't schoone Hemels veld.

 

Als een starre klaer

 

Blinckt, Borgia! Ghy daer.

 

7. O Borgia! slaet van om-hoogh

 

Op my, ellendich mensch, uw' oogen;

 

Hebt met my meedoogen,

 

Die soo weynigh doogh.

 

Bidt dat my op mijns levens end,

 

Den alderboosten Vyand niet en schendt.

 

Staet, Borgia! my by:

 

Maeckt dat ick vroomich stry.