Den singende swaen

Heyligh Kruys-Verheffinge. 14. September.

Stem:
La Bellezza. Ofte:
Lestmael gingh ick treden in het groen. Ofte:
Lestmael in 't kriecken van den dach: Ofte:
Wie soude nu niet vrolijck zijn.

ICk hiet U welkom, Heyligh Kruys,
Met Christi bloed bedouwt,
Om dat Ghy zijt gekomen t'huys
Uyt 't Persiaensche wout.
Goods al-

[p. 359]

 

 

der-starckste hand

 

Heeft U van 't woeste land

 

We'er t'huys gebrocht.

 

God zy ge-be-ne-dijdt,

 

Die U heerlijck heeft bevrijdt

 

T' onser vreughd, en 's vyands spijt.

 

We'er t'huys ge.

 

2. Het was geleden jaren vier

 

En thien, of daer omtrent,

 

Nae dat den Persiaenschen Stier

 

Jerus'lem had berent:

 

Als hy verwon die Stad,

 

Nam hy van daer de Schat

 

Des Heyl'ge Kruys: dat alderwaerdste Pand,

 

't Welcken in het Heyl'ge Land

 

Sint Helena had geplant.

 

3. Heraclivs den Keyser socht

 

Dit Kruys te krijgen we'er:

 

Maer wat Hy dee, en wat Hy docht,

 

Sijn hart slough staeghs ter ne'er,

 

Door dien Hem hiel ontstelt

 

De wreedtheyd, en 't geweld

 

Van Chosroas, die 't Kruys genomen had:

 

Des sagh Hy noch wegh, noch pad,

 

Om te krijgen dese Schat.

 

4. Maer God den Heer, die d' Oceaen

 

Bedwinght met sijne macht,

 

Die heeft den wreeden Persiaen

 

Tot ondergangh gebracht.

[p. 360]

 

Hy heeft den Roomschen Held

 

Heraclium, het veld

 

Doen houwen in: Hy aen Hem weder gaf

 

Desen heerelijcken Staf,

 

Die Hem was genomen af.

 

5. Den Keyser op-recht 's legers Vaen,

 

Hy treckt te veldwaerts in,

 

Hy was van meeningh toe te slaen,

 

God gaf Hem dese sin.

 

Men slough den slagh, men riep

 

Victoria; men liep

 

Den vyand nae: 't geroep liep door de lucht,

 

Laet ons wesen niet beducht,

 

Chofroas den Koninck vlucht.

 

6. Heraclius de overhand

 

Door God verkregen heeft,

 

Den Persiaen raeckt aen een kant,

 

Sijn Soon het Kruys we'er geeft,

 

De vrede die genaeckt,

 

De vrede wordt gemaeckt

 

By dese twee: mits dat des Konincks Soon

 

We'er sal geven Christus throon,

 

Aen de Keyserlijcke Kroon.

 

7. Heraclivs ontfangt het Kruys,

 

Hy kust'et menighvout.

 

Dan d'wijle Hy sou brengen t'huys

 

Dit Goddelijcke Hout,

 

Soo most Hy leggen af

 

Sijn Keyserlijcke Kaf,

 

En 't goude kleed: toen bleef Hy stil niet staen

 

Maer is nae den Bergh gegaen

 

Met des Heeren Christi Vaen.

 

8. Daer heeft den Keyserlijcken Vorst

 

Dit alderwaerdste Pand

 

(Waer na Hy langen had gedorst)

 

Verheven, en geplant:

 

Hy kusten dese Stam,

 

Waer aen 't Onnoosel Lam

[p. 361]

 

Gehangen had: het was vermaeck te sien

 

Hoe den Keyser boogh sijn knien,

 

Hoe Hy ging den Heer belien.

 

9. Wy houden nu gedachtenis

 

Van dit lofwaerdigh werck;

 

Waer in met recht verheught noch is

 

De Catholijcke Kerck.

 

Laet ons oock desgelijck,

 

Als Le'en van Godes Rijck,

 

Aenbidden 't Kruys: laet ons meer ende meer,

 

Staeghs bewijsen groote eer

 

Aen het Kruys van onsen Heer.