Den singende swaen

[p. 324]

Den Hemelvaert van onse L. Vrouwe. 15. Augusti.

Stem:
Ah schoone Nimph! aensiet een magtig &c. Of:
Begaefde spruyt, en over-lieflijck wesen. Of:
Al wie begeert, sig selven te begeven. Siet f. 106.

KOmt hier, ô mensch, komt hier met all' uw' sinnen,
Dat hier geschiedt siet aen.
Goods hof staet op, men roept van daer, komt binnen:
Wie of daer in sal gaen?
Ick bidd' u siet, het is de Maeght, en Moeder,
Die in den Hemel wordt gehaelt,
En die soo rijck'lijck wordt betaelt
Van ons' Behoeder.

Ick bidd' u siet,

2. Maria was, gelijck als wy, gestorven,

In 't graf geleyt met eer:
Haer lichaem is oock niet geweest bedorven,
Dit is de Christe-Leer.
D' Apost'len hebben dat oock niet gevonden
Als Sy met Thomas quamen daer,
En zijn verwondert allegae'r,
Als stom Sy stonden.

3. Daer quam uyt 't graf een soeten reuck, O wonder!

Sy was geensins verrot:
Dit was de wil van die regeert den donder,
Dit 's Godes Moeder lot.
Die Godes Soon in 't lichaem had gedragen,
Heeft sulcx alleen verdient voorwaer;
Die dit gelooft, die sal 't hier naer
Sich niet beklagen.

4. Voorts siet nu aen, hoe uwen Heer en Koningh

Komt op dit aerdtsche dal,
Om dat Hy halen sou in 's Hemels wooningh,
De Moeder van ons al;
(Wiens heyligh lichaem was op d' aerd' begraven,)
Om dat Hy brengen sou haer ziel,

[p. 325]

 

En 't lichaem dat in 't graf sich hiel,

 

Tot 's Hemels haven.

 

5. Daer swierden door de lucht de Cherubinnen,

 

De Machten oock daer by:

 

Groot was de vreughd van alle Seraphinnen,

 

De Krachten waren bly.

 

De Heerschappy was oock by-een vergadert,

 

En Sy verliet des Hemels zael,

 

En d' Eng'len met een groote prael,

 

Zijn Haer genadert.

 

6. Toen stelden Sy hun selven in slagh-oorden,

 

En wachten soo haer Heer;

 

Met soo een ned'righeyd als dat behoorden,

 

Bewesen Sy Hem eer:

 

Uyt 's Hemels throon quam Christus nederdalen,

 

Met groote glory, ende pracht,

 

Hy na sijns Moeders lichaem jacht,

 

Om dat te halen.

 

7. En als uyt 't graf het lichaem was verresen,

 

En met de ziel versaemt;

 

Soo heeft den Heer sijn Moeder eer bewesen,

 

Als soo een Vrouw betaemt:

 

En heeft Haer op sijn schoud'ren laten rusten,

 

En is soo met dat waerde Pand,

 

Gereyst om-hoogh na 's Hemels Land;

 

Want 't Hem soo lusten.

 

8. En siet! daer swiert 't geheele Choor der Eng'len

 

Rontom des Magets lijf;

 

Seer heerlijck Sy haer sangh met sangh vermeng'len:

 

(O treffelijck bedrijf!)

 

Hoort aen, geen stof van lof kon haer ontbreecken;

 

Sy blinckt veel schoonder als de Maen,

 

De Sonn', en Starr' verduystert staen

 

By Haer geleecken.

 

9. En wie is dees, die rust op haer beminden,

 

Soo groot van God geacht?

 

Dees is die Vrouw, die eertijds vroom verslinden

 

Des Duyvels hooft en kracht.

[p. 326]

 

Ja dese Vrouw is onse Coninginne,

 

Wien Christus eert, en selfs geleydt,

 

Wien Christus eert; die tot Haer seyt,

 

Mijn Bruyd komt binnen.

 

10. Sy wierdt gestelt aen Christi rechter zijde,

 

En kreegh van Hem de kroon:

 

Waer in sich 's hemels hof ten hooghst verblijden,

 

Om dat Sy kreegh haer loon.

 

Sy sit op een bysond'ren throon verheven,

 

In d' hooghste eer, en Majesteyt;

 

De volle macht en heerlijckheyd,

 

Is haer gegeven.

 

11. Nu groet ick U, ô Maegt! En Vrou der vrouwen,

 

Altijd gebenedijdt:

 

Voorwaer ick sal op U my gaen betrouwen,

 

Van nu ten allen tijd.

 

Ach! 't is my leedt, dat ick niet wel mijn leven

 

Hebt aengestelt, O waerdste Vrouw!

 

Nu bidd' ick U met groot berouw,

 

Wilt 't my vergeven.

 

12. Ghy zijt die Vrouw, in schoonheyd uytverkoren,

 

En uytgelese wijs;

 

Maeckt, bidd' ick U, dat ick niet ga verloren,

 

Brenght my in 't Paradijs,

 

Waer Ghy zijt Vrouw, en Vooghd, en Keyserinne:

 

Vergunt dat ick U dienen mach,

 

En dat ick tot mijn stervens dagh

 

U mach beminne.