Den singende swaen

Sinte Laurentius, Martelaer. 10. Augusti.

Stem:
Uw' liefde quelt my totter doodt. Ofte:
Seght, Juliane! van waer komt. Ofte:
Daer waren twee Gesellekens.

VA-le-ri-aen! tot wat een dood
Hebt ghy Laurens verwe-sen?
Men vindt te lesen
By niemand sulck een stoot,
Als met lijdtsaemheyd verdragen
Heeft Laurens in sijne da-gen.
Als met lijdsaem.

2. G' hebt met het sweert om-hals gebrocht

Des Heyl'ge Kercks Bewaerder

[p. 317]

 

Sixtum; maer swaerder

 

Torment hebt ghy gesocht

 

Om dees trouwen Goods Diaken

 

Door het vuyr aen kant te maecken.

 

3. Begeerigh waert ghy seer na geld

 

En kostelijcke schatten;

 

Des deed' ghy vatten

 

Sint Laurens met geweld,

 

By wien dese schatten waren,

 

Tot behouf der arme Schaeren.

 

4. Als ghy dees schatten wilden sien,

 

En hebben wout in handen,

 

Soo zijn de banden

 

(G'lijck als wy sien geschie'n)

 

Van Laurentius ontbonden,

 

En Hy wierdt om die gesonden.

 

5. Ghy Hem vergunden dagen twee

 

Of drie, om die te soecken

 

In alle hoecken;

 

Laurens quam weder dree,

 

En brocht me'e wel duysend armen,

 

Die rontom Hem quamen swarmen.

 

6. Hy seyde; Keyser! dit 's de schat

 

Van Jesu Christi Kercke.

 

Nu kondt ghy mercken

 

Wat schat dat Christus hadt:

 

Dese schat is aen die menschen

 

Uytgedeelt na onse wenschen.

 

7. Dees armen zijn daer me'e gekleedt,

 

Hier me'e zijn s' onderhouwen,

 

Sonder berouwen

 

Van ons, maer u is 't leedt.

 

't Sou u zijn een groote schande,

 

Dat ghy die hen soudt onthanden.

 

8. Als dit den Keyser hadt gehoort,

 

Soo heeft hy doen ontkleeden

 

Sint Laurens leden,

 

En slaen met touw en koord:

[p. 318]

 

Maer Lavrens sich seer verheughden,

 

En Hy danckten God met vreughden.

 

9. Verbittert is hier door geweest

 

Den Keyser, en ontsteken,

 

G'lijck 't heeft gebleken;

 

Hy tierden als een beest.

 

Ach! daer quamen loode swepen,

 

Die het vleys tot 't been door-nepen.

 

10. De kluppels treften sijne le'en

 

Soo dapper, datse scheurden,

 

Maer Hy niet treurden,

 

Hy maeckten gheen gesteen,

 

Maer heeft 't alles vroom gedragen,

 

Ghy en hoorden Hem niet klagen.

 

11. Hy seyde, 'k heb noyt meerder vreughd

 

Gehadt van all' mijn dagen;

 

'k Heb niet te klagen,

 

Sprack Lavrens g'heel verheught:

 

Uwe scharpe schorpioenen,

 

Zijn my aengenaem als soenen.

 

12. Wat seght ghy nu, Valeriaen!

 

Van desen vroom Diaken?

 

Wat sult ghy maecken?

 

Sult g' Hem los laten gaen,

 

Wien ghy niet en kond verwinnen?

 

Of sult ghy yet nieuws versinnen?

 

13. Hoort menschen, hoort wat hy versint,

 

Ick moet u dit nu seggen;

 

Hy doet Hem leggen

 

Op 't vyer, 't welck Hem verslindt;

 

Hy de'e leggen op een Rooster

 

Sint Laurens, der Armen Trooster.

 

14. Hy wierdt gebra'en, Hy seyde bly,

 

Keert om, snijdt, eet, versaedt u

 

Valeriaen! nu:

 

Leght m' op mijn and're zy.

 

Ick ben nu genoegh gebraden,

 

Nu meught ghy u wel verzaden.

[p. 319]

 

15. Laurens had naeuw'lijcx dit geseyt,

 

Of Hy is overleden,

 

Tot 's Hemels stede

 

Is sijne ziel geleydt.

 

Daer bidt Hy voor ons seer krachtich

 

Dat God ons wil zijn gedachtich.

 

16. Gereyst zijt Ghy, Laurens! van hier

 

G' hebt vyer, en brand geleden.

 

Laet uw' gebeden

 

Uyt blusschen 't Venus vyer.

 

Bidt dat wy niet eeuwigh branden,

 

Brenght ons tot des hemels stranden.