Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 308]
| |
 leent
Ee-ne Middelaer by Hem.
Eene Man, die 's Hemels steden
Voor de aerd' doet open staen;
Eene Man, die u tot God
Sal bekeeren door sijn stem.
Wiens leeringh, wiens leven,
Wiens deughden doen beven, en vluchten,
Het boose helsch' gespuys,
Onder wiens groote macht wy suchten,
Seer bevreest voor d' helsche kluys.
Wiens leering.
2. Sint Dominicus geheten
Is geweest dees vromen held,
Die de werelt heeft gebrocht
Tot de ware Christen-leer.
Die in duysternis geseten
Waren in des werelts veld,
Zijn gebrocht door Hem in 't licht,
En tot kennis van haer Heer.
| |
[pagina 309]
| |
Hy lichten, Hy leerden //
Hy stichten, bekeerden // veel luyden.
,, Dit was het geen den Hond
,, In het lichaem sijns Moe'rs beduyden
,, Met een fackel in den mond.
3. Als een trouwen Hond gehouden
Heeft Dominicus goe' wacht
Op de kudde die den Heer
Dier aen Hem bevolen hadt.
Desen was 't die vroomich bouwden
Godes Kerck by dach, en nacht.
Dese was 't die voor Goods Kerck,
T' allen tijden yv'rich badt.
Ja desen beschutten //
Van straffen // en stutten // Goods Kercke
Van haer aenstaende val.
D' Hemel weet hoe dat sijne wercken
Lichten, op dit tranen dal.
4. 't Lichaem heeft Hy soo geslagen,
Dat in overvloed sijn bloed
Lancxs de aerd geloopen heeft
Voor der Sondaers groot misdaed.
Soo heeft in sijns levens dagen
Dese man voldaen de boet
Die de werelt hadt verdient,
Door haer menichvuldich quaedt.
De kettings, en swepen //
Sijn lichaem doornepen // ja wonden
Tot aen 't gebeente toe.
Dit verdroegh Hy al om de sonden
Van sijn me'e-mensch, wel te moe.
5. God heeft gracy Hem gegeven,
Gracy overvloedich groot,
Gracy waer me'e Hy de doo'n,
Tot het leven heeft herstelt.
Hy gegeven heeft het leven
Aen die geen die waren doodt
Na den lichaem, en na ziel,
| |
[pagina 310]
| |
Waer door Hy is groot vermelt.
Hoort meerder, de Moeder //
Van onsen Behoeder // beminden
Hy boven maten seer.
Wonder is 't geen dat hy versinden
Tot vergrooting van haer eer.
6. Hy heeft wijselijck versonnen
T' haerder eer den Roosen-krans,
Waer door groot'lijcx wordt vermeert
Dach en nacht Mariaes lof.
Noyt en hadt de klare Sonne
Sulcx gesien aen vrouws, of mans.
Dese Vondt verblijden seer
't Aerdtrijck, en des Hemels hof.
Laet ons nu gaen loven //
Dien geene, die boven // verheven
By Godes Moeder sit,
Die met liefd' tot ons wordt gedreven,
Die seer yv'rich voor ons bidt.
7. Sint Dominice! wilt hooren,
En verhooren ons gebed,
Slaet uw' oogen op ons ne'er,
Die bedrouft van harten zijn.
Bidt dat wy niet gaen verlooren,
Vrijdt ons van des Duyvels net.
Sint Dominice! bevrijdt
Toch ons all' van d' helsche pijn.
De Duyvels bekooren //
Geduerigh ons' ooren // sy vleyen,
En tergen ons tot quaedt.
Maer gewaerdight Ghy ons te leyen,
Tot den eeuwigh-blijden Staet.
|
|
