Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen– AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 303]
| |
3. Want siende dat d' onrechte straf
Iacobi, groot genougen gaf
Aen d' hert-geneckte Jooden,
Woud' hy oock Petrum dooden.
4. Ach! hy wou dooden Godes Tolck,
Om dat hy by het Joodsche volck
Door die bebloede Staty
Bekomen sou meer graty.
5. Den goeden Petrus wel bedaerd,
Sat in den kercker vast bewaert
Door viermael vier Soldaten,
Die Wet en God vergaten.
6. Terwijl de kerck, met droeve stem,
Maer vast geloof, den Heer voor Hem
Badt sonder op te houwen,
Bela'en met duysend' rouwen,
7. Tot op den alderlaetsten nacht
Dat Hem den Vorst met groot verwacht
Des Volcxs, sou laten rechten
Door sijne boose knechten;
8. En Hy te slapen onvermoeydt
Lagh, met twee ketinghs wel geboeydt
In 't midden van twee Gasten,
Die wacker op hem pasten.
9. Maer God verhoorend' het gebed
Sijns Tempels, stierden tot belet
Van d' opgeblasen Koningh,
Uyt 's hemels hooge wooningh
10. Een Engel, die van sijn gesicht
Afstralende een hemelsch' licht,
Bescheen den Deughden-wercker,
In dese donck're kercker:
11. En, slaende Petrum aen de zy,
Sprack: Ras wert wacker, en zijt vry
Van uwe stale boeyen;
En vordert U te schoeyen.
12. 't Geschiede stracx. End' Hy weêrom:
Sa! doet my flucxs de mantel om,
| |
[pagina 304]
| |
Sa! wacker op de beenen
Geluck is U verschenen.
13. 't Is wel: nu volght my op het spoor
Al waer ick gae; dat is u voor.
En siet (O wond're dingen!)
Dees twee te samen gingen,
14. Soo door de een als d' and're wacht.
Gheen stale poort, geen manne kracht
Kon houden hun gevangen,
Noch hind'ren hunne gangen.
15. Soo langh tot dat Hem uyt des doods
Gevaer bevrijdt, den Engel Goods
Gebrocht had op de straten,
Waer Hy Hem heeft verlaten.
16. End' Hy als uyt een droom verweckt
Prees Godes hand, die uytgestreckt
Haer hadde 't sijnder voordeel
Met zeer goetgunstich Oordeel.
17. Nu weet ick waerlijck dat den Heer
Tot my, sprack Hy, van boven ne'er
Sijn Engel heeft gesonden,
En van 't geboey ontbonden.
18. Hy heeft my uyt Herodis macht,
En uyt der Joden scharpe wacht,
En van meer and're plagen,
Zeer wonderlijck ontslagen.
19. O Iesu, door wiens stercke hand,
D' Apostel van sijn dubb'len band
Ontslagen is op heden,
Gunt ons door sijn gebeden,
20. Dat wy voortaen van sonden vry,
Gerust zijn, en van herte bly;
En wilt hier namaels geven
Aen ons het eeuw'ge leven.
|
|