Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 295]
| |
Sint Jans
Eer en lofwaerden broeder,
Die na alle deughd, als Goods minnaer, heeft getracht.
Dees Jacobus hiet // die met gheen verdriet
Eerst van all' voor sijn God, sijn bloed vergiet.
Dees.
2. Hoort eens aen, doch soo het u belieft,
De orden van sijn leven,
En ghy sult ten hooghst' daer verwondert over staen.
Als den Heer, uyt liefde tot den mensch,
Seer krachtelijck gedreven,
Met voordachte sin na de Zee-strand is gegaen,
Soo was 't dat in Zee // merckten Hy dees twee,
Die na volghden Hem boven maten vree.
3. Dese zijn Jacobus en Joan,
Ons' Heeren naeste vrinden,
Die Hem zijn gevolght, als Hy Haer geroepen heeft.
Net en schip van Haer verlaten is,
(Siet hoe Sy Hem beminden!)
Jacob, ja oock Jan sich tot onsen Heer begeeft.
All' het zee-gevaer // ja oock Moe'r en Va'er,
Sy verlaten, en vrinden allega'er.
4. O wat vreughde wasser in dees twee,
Als S' all' haer goet verlieten!
Maer den Heer heeft dat niet gelaten ongeloont:
Dan Hy gaf, dees trouwe Broeders t' saem,
Veel weldaeds te genieten;
Ja heeft oock een vonck sijnder glory Haer vertoont,
| |
[pagina 296]
| |
Als Hy sich aen Haer // op den bergh seer klaer
Thabor toonden, waer dat oock Petrus waer.
5. Boven dit, soo hebben dees gesien,
Dat van de dood verresen
Is Jaïrus kind, 't welcken Christus heeft verweckt.
't Was het kind, en 't eenigh' liefdes Prins
Jaïri; 't welck genesen
Jesus Christus heeft, die nochtans daer wierdt begeckt.
Petrus was alleen // waerlijck, anders geen
By dees Broeders zoo Lucas heeft bele'en.
6. Siet wat groote vrindtschap dat ons' Heer
Heeft aen dees drie bewesen,
Dat Hy dees alleen, altijd by sich heeft gehadt.
Soo wanneer Hy yet besonders dee,
(Soo als ons staet te lesen)
Dees Hem waren by als Hy in het Hofken badt,
Als voor 's sondens boet // 't alderhooghste Goed,
Jesus Christus, vergoot sijn dierbaer bloed.
7. Maer gelijck, voor een bysonder vrind,
Jacobum heeft gehouden
Jesus sijnen Heer, by Wien Hy gestadigh was,
Soo heeft oock de waerdste Moeder Goods,
(Op wien Hy sich betrouden)
G' holpen Hem in noodt, en in droefheyd wonder ras,
Als een groot vrindin // die haer hart en sin
Op Jacobum gestelt had van 't begin.
8. Want als Hy met droefheyd was bela'en,
Om dat Hy weynich vruchten
Had gebaert aen God in 't bekeeren van het volck,
(Daer nochtans Hy had gedaen sijn best,)
Waer over Hy gingh suchten,
Soo quam met een wolck dese alderwaerdste Maeght
Van Jerusalem // door de lucht by Hem,
En Sy troosten Hem met een soete stem.
9. By Haer was der Eng'len groote schaer,
Die daer Mariam brochten
Met een wolck omringht, staende op een schoon pilaer,
Die gemaeckt was van Iäspis steen,
| |
[pagina 297]
| |
(G'lijck als die Haer besochten.
Eertijds, tot noch toe, seggen dit te wesen waer:)
Sy sprack doen Hem aen // weest niet meer bela'en
O Jacobe! 't sal na uw' dood wel gaen.
10. Want dit land sal sich na uwe dood,
Tot God haer Heer bekeeren,
En 't sal Catholijck wesen in den hoochsten graed;
Spangie sal het Christen waer Geloof
Met groot verlangh begeeren,
En 't sal blijven langh, in die hoogh-gewenste staet.
Weest Ghy wel gemoedt // doet Ghy dat Ghy doet,
En 't sal strecken U tot u hoochste goedt.
11. Ghy sult oock, op dese selfde plaets,
Een schoonen Tempel bouwen,
Op dat ick hier mach zijn van alle man ge-eert.
Van dien tijd, heeft sijne groote smart,
En droefheyd opgehouwen,
En Hy heeft gebouwt 't geen dees Maeget had begeert.
Dese kerck noch staet // die het lust, die gaet
T' Sarogosia; hy sal daer vinden baet.
12. Des is 't saeck, dat dese waerde Maeght
Soo groot Jacobum achten,
En haer lieven Soon Hem bewees soo groote eer:
Soo behoort, dat wy met hart, en sin,
Met mond, en met gedachten
Tot dees waerde man altijd nemen onse keer.
Want Hy is seer groot // waerom Hy in noodt
Ons kan helpen, ja oock in onse dood.
13. Ey! doet dit, O Godes liefste vrind,
Wilt immers ons bewaren,
Wilt ons t' allen tijd by staen met uwe tussche-spraeck.
Siet hoe dat wy nu van alle kant
Rontom u lijf vergaren,
En versoecken U, dat Ghy voorstaet onse saeck.
Satan onversaeght // nae ons' zielen jaeght,
Wilt besorgen, dat die ons niet en plaeght.
|
|
