Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem: Eens op een tijd gingh Tyter weyden.
O God! wilt my nu graty geven
Om te beschrijven uwe Moeders reys;
Die met een yver is gedreven
(Als aen-ge no-men had uw' Soon ons vleys)
Nae 't huys van Lyzabeth haer Nichte,
Die in haer ou-de jaren was bevrucht,
Ras Sy haer voeten toen oplichten,
Snel ging Sy voort met vreughden on-be-ducht.
Nae 't huys van.
| |
[pagina 279]
| |
2. Komt hier nu Minnaers van Maria,
Komt, segh ick, en aenmerckt haer snelle gangh:
Singht uyt de borst nu Alleluja,
Om dat dees Maget van haer God gaet swangh.
Sy kout, Sy praet met haer beminden,
Wien Sy van d' Heyl'gen Geest nu had ontfaen.
O God! wat goet Sy al versinden,
Als Sy na haere Nichte quam te gaen.
3. 'k Kent al niet seggen, ghy meught sinnen
Wat soete spraeck Sy toen wel met Hem hadt,
Tot dat Sy was gekomen binnen
Waer woonend' was dit uytgelese Vat.
Och Nicht! och Nicht! ick hiet U welkom,
Sprack Lysbeth tot Maria hare Nicht:
Wel hoe geschiet dit, ende waerom,
Dat uwe komst ten hoochsten my verlicht?
4. Ick weet, ick weet, Ghy zijt de Moeder
Van Godes Soon, die in u lichaem rust,
Die is mijn Kinds, en ons' Behoeder,
Hy is die heeft de sond' mijns kinds geblust.
O van waer komt my dese weldaed,
Dat hier des Heeren Moeder komt tot my!
Ick voel, dat 't Kindtje uyt sijn plaets gaet,
Het opspringht, en toont sich te wesen bly.
5. Maer als Elysabeth dit seyde,
Was Sy vervult met God den Heyl'gen Geest;
Die spoedich, sonder langh verbeyden,
Dee op haer mond, en sprack dus onbevreest:
,, O! Ghy zijt onder alle vrouwen,
,, Belooft, en salich is uws lichaems vrucht,
Door Dien wy moeten zijn behouwen,
Door Dien sal Satan raecken op de vlucht.
,, 6. Ghy saligh zijt die hebt gegeven
,, Geloof aen 't geen het welck U is geseyt:
,, Volbrocht sal 't worden in u leven,
,, Het welck den Engel U gaf tot bescheyt.
Maria knaps sprack dese woorden,
Mijn ziel maeckt groot uw' Heyl, uw' God, uw' Heer!
| |
[pagina 280]
| |
En loofden voorts Hem soo 't behoorden,
En Sy bewees haer Nichte groote eer.
7. Maria bleef ontrent drie maenden
Tot hulp, en troost by Sint Elysabeth,
Tot alle deughd Sy haer vermaenden,
En Sy begaf Haer dickmaels tot 't gebed.
O wie sal seggen wat al vreughden
Dees Nichten hadden in Zach'rias huys!
Sy boven maten haer verheughden,
Mits dien Heer Jesus wegh nam all' haer kruys,
8. Nu komt tot U, O Maghet, treden,
Uw' dienaer, ach! gebenedijdt toch hem:
Verkrijght hem rust, verkrijght hem vrede,
By uwen Soon; verhoort doch sijne stem.
Mijn strijd is groot, sy doet my suchten;
Een groot' quellagy overvalt mijn hert,
Dies koom ick nu tot U gevluchten,
En roepen uyt, verdrijft, verdrijft mijn smert.
|
|